آشنایی با بلاکچین اتریوم و کاربردهای آن

بلاکچین، تکنولوژی که با رمزارزها شناخته شد، به عنوان یکی از انقلابی‌ترین فناوری‌های عصر حاضر مطرح شده است. اتریوم، با بهره‌گیری از این تکنولوژی، نه تنها یک پلتفرم مالی دیجیتال بلکه یک زیرساخت قابل برنامه‌ریزی برای توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز ارائه داده است. در این مقاله، به بررسی دقیق‌ بلاکچین اتریوم و جایگاه آن در اکوسیستم کریپتوکارنسی خواهیم پرداخت.

مروری بر بلاکچین اتریوم 

بلاک‌چین اتریوم (Ethereum)، به عنوان یکی از پیشگامان فضای بلاک چین، انقلابی در دنیای فناوری و اقتصاد دیجیتال به پا کرده است. این پلتفرم بر خلاف سایر بلاک چین‌های اولیه مانند بیت کوین (Bitcoin)، بر اساس یک ساختار کاملا منحصر به فرد و متفاوت بنا شده است و قابلیت‌ها و کاربردهای فراتر از یک سیستم پرداخت ساده را ارائه می‌دهد. اتریوم با داشتن زبان برنامه‌نویسی قدرتمند خود، امکان توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)  و قراردادهای هوشمند (Smart Contract) را فراهم آورده که این امر به نوبه خود ابزارهای جدیدی را برای ایجاد و مدیریت ارزهای دیجیتال و دارایی‌های دیجیتالی فراهم آورده است. این پلتفرم با ساختار غیر متمرکز خود، که توسط شبکه‌ای از کامپیوترها به نام “نودها” اداره می‌شود، امنیت و شفافیت را در سطحی بالاتر از هر سیستم متمرکزی ارائه می‌دهد. در قلب این سیستم، ارز دیجیتال اتریوم (ETH)  قرار دارد که به عنوان سوختی برای اجرای قراردادهای هوشمند و تامین انرژی برای تراکنش‌های مختلف عمل می‌کند. 

اجزای بلاک چین ETHEREUM

اتریوم توانست مفاهیم بلاکچین، امنیت، شفافیت و غیرمتمرکز سازی را به سطح جدیدی برساند. در ادامه به بررسی اجزای کلیدی بلاکچین اتریوم می‌پردازیم.

• بلوک (Block)

در بلاکچین اتریوم، بلوک‌ها واحدهای اطلاعاتی هستند که تراکنش‌ها را ذخیره می‌کنند. هر بلوک شامل یک هدر بلاک است که اطلاعات مربوط به بلوک مانند هش بلوک قبلی، هش تراکنش‌ها و تایم استمپ را در بر می‌گیرد. بلوک‌ها به ترتیب زمانی مرتب و به یکدیگر متصل می‌شوند تا زنجیره‌ای از بلوک‌ها یا همان بلاک چین را تشکیل دهند.

• زنجیره (Chain)

زنجیره در بلاکچین اتریوم به مجموعه‌ای از بلوک‌های به هم متصل اشاره دارد که هر کدام تراکنش‌های مختلفی را ثبت می‌کنند. این زنجیره به صورت خطی رشد می‌کند، زیرا بلوک‌های جدید حاوی تراکنش‌های تاییدشده به انتهای زنجیره اضافه می‌شوند.

• هش (Hash)

هش، یک تابع رمزنگاری است که داده‌های ورودی را به یک خروجی ثابت طول تبدیل می‌کند. در بلاکچین اتریوم، هر بلوک و تراکنش یک هش منحصر به فرد دارد که برای شناسایی و امنیت استفاده می‌شود. هش‌ها نقش کلیدی در ایجاد ارتباط بین بلوک‌ها ایفا می‌کنند.

• توافق یا اجماع (Consensus)

الگوریتم اجماع اطمینان می‌دهد که همه نودهای شبکه بر روی وضعیت فعلی بلاکچین توافق دارند. اتریوم از الگوریتم‌ اجماع اثبات سهام (Proof of Stake) استفاده می‌کند تا امنیت شبکه و تایید تراکنش‌ها را تضمین کند.

• شبکه توزیع‌شده (Decentralized Network)

بلاکچین اتریوم یک شبکه توزیع‌شده است که توسط هزاران نود در سراسر جهان اجرا می‌شود. این شبکه بدون نقطه مرکزی، داده‌ها را ذخیره و پردازش می‌کند، امنیت بالایی ارائه می‌دهد و از دخالت‌های خارجی جلوگیری می‌کند.

• قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)

قراردادهای هوشمند، برنامه‌هایی هستند که وقتی شرایط مشخصی برآورده می‌شوند، به صورت خودکار آغاز به کار می‌کنند. این قراردادها اجازه می‌دهند تا تراکنش‌ها و توافقات بدون نیاز به طرف ثالث مورد اعتماد انجام شوند.

• کاربران و تراکنش‌ها

کاربران در شبکه اتریوم می‌توانند اتریوم ارسال و دریافت کنند، قراردادهای هوشمند را ایجاد و با آن‌ها تعامل داشته باشند. هر تراکنش شامل انتقال ارز، اجرای قرارداد هوشمند یا سایر داده‌ها است.

• ماشین مجازی اتریوم (EVM)

ماشین مجازی اتریوم (EVM)، یک محیط اجرایی مجازی است که اجرای قراردادهای هوشمند را در شبکه اتریوم امکان‌پذیر می‌سازد. EVM تضمین می‌کند که قراردادهای هوشمند به طور ایمن و مطابق با کد برنامه‌ریزی شده اجرا شوند.

ویژگی‌های منحصر به فرد بلاک‌چین اتریوم

بلاکچین اتریوم به عنوان یک شبکه‌ی پرکاربرد، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد که باعث افزایش محبوبیت این بلاکچین شده است. در ادامه به بررسی برخی از ویژگی‌های کلیدی اتریوم می‌پردازیم.

• قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)

قراردادهای هوشمند اتریوم این قابلیت را ارائه می‌دهند تا تراکنش‌ها و توافق‌های مالی بدون نیاز به طرف ثالث مورد اعتماد، مانند بانک‌ها یا دادگاه‌ها، انجام شوند. قراردادهای هوشمند می‌توانند در زمینه‌های متفاوتی مانند سیستم‌های رأی‌گیری، بازارهای پیش‌بینی، مدیریت دارایی‌ها و بسیاری موارد دیگر در شبکه به کار روند.

• ماشین مجازی اتریوم (EVM – Ethereum Virtual Machine)

ماشین مجازی اتریوم، یک محیط ایزوله فراهم می‌کند که در آن تمام کد‌های قراردادهای هوشمند به طور مستقل از شبکه، سیستم عامل و سخت‌افزار اجرا می‌شوند.ماشین مجازی اتریوم اطمینان حاصل می‌کند که برنامه‌ها نمی‌توانند به منابع سیستمی دسترسی غیرمجاز داشته باشند یا به یکدیگر آسیب برسانند.

• برنامه‌های غیرمتمرکز یا dapps

در بلاکچین افراد مجاز به ایجاد برنامه‌های مبتنی برشبکه اتریوم هستند که به آن‌ها برنامه‌های غیرمتمرکز یا Dapps می‌گویند. این برنامه‌های غیرمتمرکز می‌توانند، بازی‌ها و… باشند.

• استانداردهای توکن ERC-20، ERC-721

ERC-20: یک استاندارد برای ایجاد توکن‌های قابل تبادل (fungible) بر روی بلاکچین اتریوم است. این توکن‌ها ویژگی‌ها و قابلیت‌های یکسانی دارند و به راحتی در شبکه قابل مبادله هستند. اکثر توکن‌های ایجاد شده در اتریوم از این استاندارد پیروی می‌کنند.

ERC-721: استانداردی برای ایجاد توکن‌ غیر قابل تعویض یا NFT (non-fungible) است. این توکن‌ها منحصر به فرد هستند و می‌توانند برای نمایندگی از دارایی‌های منحصر به فرد مانند آثار هنری دیجیتال، آیتم‌های بازی و سایر دارایی‌های منحصر به فرد در دنیای دیجیتال استفاده شوند.

• مدل امنیتی (PoS)

مدل امنیتی Proof of Stake – PoS، یک الگوریتم توافق جمعی است که در آن امنیت و اعتبار تراکنش‌ها بر اساس میزان سهام (یا مالکیت) که کاربران در شبکه دارند، تضمین می‌شود. این سیستم در مقایسه با Proof of Work – PoW  که از قدرت پردازشی برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد بلوک‌های جدید استفاده می‌کند، کارآمدتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر است. 

• پرداخت‌ها با استفاده از ارزهای متفاوت

اتریوم امکان انجام پرداخت‌ها و مبادلات مالی را با استفاده از ارزهای متفاوت فراهم می‌آورد. این موضوع شامل تراکنش‌های اتریوم و سایر توکن‌های ساخته شده بر روی شبکه آن، مانند توکن‌های استاندارد ERC-20 و ERC-721، می‌شود.

• توسعه‌پذیری (Scalability)

توسعه‌پذیری یکی از چالش‌های بزرگ بلاکچین‌ها است و اتریوم در تلاش است تا از طریق به‌روزرسانی‌ها و فناوری‌های جدید مانند شاردینگ و رول آپ‌ها، توانایی خود برای پردازش تراکنش‌های بیشتر در ثانیه را افزایش دهد. این امر به کاهش هزینه‌ها و افزایش سرعت تراکنش‌ها کمک خواهد کرد.

• توسعه‌دهندگان و جامعه فعال

اتریوم دارای یکی از بزرگ‌ترین و فعال‌ترین جوامع توسعه‌دهندگان در فضای بلاکچین است. این جامعه فعال به توسعه و نوآوری مداوم در اکوسیستم اتریوم کمک می‌کند.

تاریخچه بلاک چین اتریوم

تاریخچه بلاک چین اتریوم نه تنها بخشی جدایی‌ناپذیر از تکامل ارزهای دیجیتال است بلکه نشان‌دهنده یک گام عمده در پیشرفت فناوری بلاکچین به شمار می‌رود. از پیش‌نیازها و تحقیقات اولیه تا پذیرش و گسترش آن، اتریوم مسیری متفاوت را طی کرده است.

پیش‌نیازها و تحقیقات اولیه (قبل از ۲۰۰۸)

قبل از پیدایش بیت کوین، ایده‌های مختلفی برای ایجاد ارزهای دیجیتال وجود داشت، اما هیچ‌کدام نتوانستند مشکل دوبار خرج کردن را حل کنند. این دوران شامل تحقیقات و توسعه در زمینه رمزنگاری و امنیت شبکه بود.

پیدایش بیت کوین (۲۰۰۸ – ۲۰۰۹)

بیت کوین، اولین ارز دیجیتال مبتنی بر بلاکچین، توسط شخص یا گروهی تحت نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ایجاد شد. این ارز دیجیتال اولین بار مشکل دوبار خرج کردن را با استفاده از بلاکچین حل کرد و دوران جدیدی در امنیت دیجیتال و اقتصاد را آغاز نمود.

گسترش بیت کوین و اولین زنجیره‌های بلاکچین متن‌باز (۲۰۱۰ – ۲۰۱۳)

با گسترش بیت کوین، علاقه به بلاک چین به عنوان یک فناوری زیربنایی افزایش یافت. این دوران شاهد پیدایش و توسعه اولین زنجیره‌های بلاکچین متن‌باز بود که امکان ایجاد اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های جدید را فراهم می‌کرد.

ویتالیک بوترین و توسعه اپلیکیشن‌های هوشمند (۲۰۱۴ – ۲۰۱۵)

ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، که در نشریه بیت کوین مقالاتی منتشر کرده بود، پتانسیل بلاک چین را فراتر از یک سیستم پرداخت می‌دید. او با ارائه ایده اتریوم به عنوان یک پلتفرم برای ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز، این پتانسیل را به واقعیت تبدیل کرد. در سال ۲۰۱۴، اتریوم از طریق برنامه پیش‌فروش، ۱۸ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرد و در سال ۲۰۱۵ به صورت آزمایشی اجرایی شد.

پذیرش و گسترش (۲۰۱۶ – تاکنون)

پس از راه‌اندازی رسمی، اتریوم به سرعت توجه توسعه‌دهندگان، سرمایه‌گذاران و کسب‌وکارها را به خود جلب کرد. با ارائه قابلیت‌های نوآورانه مانند قراردادهای هوشمند و ایجاد استانداردهای توکن جدید مانند ERC-20 و ERC-721، اتریوم به یکی از مهم‌ترین پلتفرم‌ها در اکوسیستم بلاکچین تبدیل شد.

پیشرفت‌های فناوری و توسعه بلاکچین (در حال حاضر)

اتریوم با تمرکز بر بهبود مقیاس‌پذیری، امنیت و کارایی، همچنان در حال پیشرفت است. ارتقاء به اتریوم 2.0، که شامل تغییر مکانیزم اجماع به Proof of Stake (PoS) و معرفی شاردینگ برای بهبود مقیاس‌پذیری است، یکی از مهم‌ترین بروزرسانی‌های اتریوم به شمار می‌رود.

DApp چیست؟

DApp که مخفف برنامه‌های غیرمتمرکز است، به برنامه‌های کامپیوتری اشاره دارد که بر خلاف نرم‌افزارهای سنتی که بر روی سرورهای متمرکز اجرا می‌شوند، به صورت غیرمتمرکز عمل می‌کنند. این برنامه‌ها بر روی شبکه‌ای از گره‌های مستقل (Node) اجرا می‌شوند که در سراسر جهان پراکنده هستند، از این رو، داده‌ها و عملکردهای برنامه در بین تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان توزیع می‌شود.

این ساختار غیرمتمرکز، DApp‌ ها را از نظر امنیتی مقاوم‌تر می‌کند و امکان سانسور یا کنترل توسط نهادهای مرکزی را به شدت کاهش می‌دهد. علاوه بر این، چون بر روی بلاک چین اجرا می‌شوند، تراکنش‌ها و داده‌ها در DApp‌ ها شفاف و قابل ردیابی هستند، اما همزمان امکان حفظ حریم خصوصی کاربران نیز وجود دارد.

بلاک چین اتریوم به دلیل داشتن قابلیت‌های پیشرفته برای توسعه قراردادهای هوشمند و پشتیبانی از زبان‌های برنامه‌نویسی مانند Solidity، یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌ها برای توسعه DApp‌ ها است. این امر به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد که برنامه‌های پیچیده و کاربردی را در زمینه‌های مختلف از جمله بازی‌ها، مالی، رسانه‌های اجتماعی و سایر حوزه‌ها، ایجاد کنند.

مزایا و معایب بلاک‌چین اتریوم

بلاک چین اتریوم به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین پلتفرم‌ها در صنعت ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین شناخته می‌شود. این پلتفرم، با ویژگی‌های منحصربه‌فرد و امکانات گسترده‌ای که ارائه داده است، توانسته است تأثیر قابل توجهی بر توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند بگذارد. در ادامه، به بررسی مزایا و معایب این پلتفرم پرداخته می‌شود.

مزایای بلاک چین اتریوم

• جذب کسب و کارها: اتریوم تاکنون موفق به جذب کسب و کارهای متعددی شده و پلتفرمی مطمئن برای توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ارائه داده است.
• سرعت بالا در انجام تراکنش‌ها: اتریوم توانایی انجام تراکنش‌ها با سرعت بالایی را دارد که این مورد برای کاربردهای متعددی، مهم است.
• امنیت بالا: این پلتفرم امنیت قابل توجهی را ارائه می‌دهد که نتیجه طراحی غیرمتمرکز و استفاده از قراردادهای هوشمند است.
• توسعه سریع: این بلاک چین به سرعت در حال توسعه است و امکانات جدیدی را به طور مداوم ارائه می‌دهد.

معایب بلاک چین اتریوم

• مشکلات مقیاس‌پذیری: اتریوم با چالش‌هایی در زمینه مقیاس‌پذیری بلاکچین خود مواجه است، به ویژه در مواقعی که تعداد تراکنش‌ها افزایش می‌یابد.
• کارمزد تراکنش بالا: در زمان‌هایی که شبکه شلوغ است، کارمزد تراکنش‌ها می‌تواند به شدت افزایش یابد و برای کاربران و توسعه‌دهندگان مشکل‌ساز شود.
• کاهش سرعت تراکنش در زمان‌های شلوغ شبکه: تعداد بالای تراکنش‌ها می‌تواند به کاهش سرعت شبکه منجر شود.

لایه‌های بلاک‌چین اتریوم 

بلاک چین اتریوم، همانند سایر شبکه‌های بلاک چین، بر پایه چهار لایه مختلف ساخته شده است که هر کدام وظایف و کاربردهای منحصربه‌فردی را به عهده دارند. این لایه‌ها به طور مشترک یک اکوسیستم کامل و پیچیده را تشکیل می‌دهند.

• لایه صفر: زیرساخت

لایه صفر، زیربنای کلیه فعالیت‌های بلاک چین را فراهم می‌کند. این لایه شامل اجزای زیر ساختی مانند اینترنت، اتصالات شبکه و سخت‌افزارهایی است که برای اجرا و پشتیبانی از شبکه‌های بلاک چین نیاز هستند. این لایه امکان ارتباط و تبادل داده‌ها بین گره‌ها (Nodes) را فراهم می‌کند و بستری برای پیاده‌سازی لایه‌های بالاتر است.

• لایه یک: پروتکل پایه

لایه اول، هسته اصلی بلاک چین را تشکیل می‌دهد و به عنوان لایه پایه یا پروتکل اصلی شناخته می‌شود. این لایه شامل قوانین و پروتکل‌های اساسی برای ایجاد بلوک‌ها، تایید تراکنش‌ها و برقراری امنیت در شبکه است. لایه یک مسئولیت عدم تغییر و امنیت داده‌ها در بلاک چین را بر عهده دارد و زیربنایی برای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز فراهم می‌آورد.

• لایه دو: راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری

لایه دو، راه‌حل‌هایی برای بهبود مقیاس‌پذیری و کارایی بلاک چین اتریوم ارائه می‌دهد. این لایه شامل پروتکل‌ها و راه‌حل‌هایی است که برخی از بار محاسباتی و تراکنشی را از لایه اصلی به سیستم‌های جانبی منتقل می‌کند. لایه دو به کاهش فشار و بار روی شبکه کمک کرده و از این طریق، سرعت تراکنش‌ها را افزایش و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد. 

• لایه سه: اپلیکیشن‌ها و کاربردها

لایه سوم، لایه کاربردی است که در آن اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و سایر برنامه‌های کاربردی ساخته و اجرا می‌شوند. این لایه رابط کاربردی بین کاربران و پیچیدگی‌های فنی زیرین بلاک چین را فراهم می‌آورد. لایه سه به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌هایی با کاربردهای گوناگون مانند بازی‌ها، سیستم‌های مالی، پلتفرم‌های اجتماعی و… را ایجاد کنند. این لایه به طور مستقیم با کاربران سروکار دارد و تجربه کاربری را بهبود می‌بخشد.

کاربرد‌های شبکه اتریوم در دنیا واقعی

شبکه اتریوم به عنوان یکی از قدرتمندترین و انعطاف‌پذیرترین پلتفرم‌ها در دنیای بلاک چین، کاربردهای متنوع و گسترده‌ای در دنیای واقعی دارد. این کاربردها از خدمات مالی گرفته تا مدیریت زنجیره تأمین و از تأیید هویت تا سیستم‌های آموزشی را شامل می‌شود. در ادامه به بررسی برخی از این کاربردهای کلیدی می‌پردازیم.

• خدمات مالی

اتریوم زیربنایی برای ایجاد نرم‌افزارهای غیرمتمرکز را فراهم می‌کند که می‌توانند تراکنش‌های مالی همتابه‌همتا را بدون نیاز به واسطه‌های مالی سنتی مانند بانک‌ها، انجام دهند. این امر انتقال پول و دارایی‌های دیجیتال را سریع‌تر، ارزان‌تر و قابل دسترس‌تر می‌کند.

• مدیریت زنجیره تأمین

با استفاده از قراردادهای هوشمند اتریوم، می‌توان کل فرایند زنجیره تأمین را از تولید تا تحویل به مصرف‌کننده نهایی، ردیابی و تأیید کرد. این امر به شفاف‌سازی فرآیندها و کاهش تقلب و خطا کمک می‌کند.

• تأیید هویت

اتریوم می‌تواند برای ساخت سیستم‌های تأیید هویت غیرمتمرکز استفاده شود که امنیت بیشتری نسبت به سیستم‌های متمرکز فعلی دارند. سرویس نام اتریوم (ENS)، نمونه‌ای از چگونگی استفاده از بلاک چین برای نام‌گذاری و مدیریت دامنه‌هاست.

• مراقبت‌های بهداشتی

سوابق پزشکی و داده‌های بهداشتی می‌توانند به صورت امن و غیرقابل تغییر در بلاک چین اتریوم ذخیره شوند، این امر به بهبود دسترسی به اطلاعات پزشکی و تسهیل اشتراک‌گذاری داده‌ها بین متخصصین بهداشت کمک می‌کند.

• آموزش

اتریوم امکان ایجاد سیستم‌های آموزشی غیرمتمرکز را فراهم می‌آورد که می‌توانند گواهینامه‌ها و مدارک تحصیلی را به صورت دیجیتالی ذخیره و تأیید کنند، این امر به کاهش تقلب و افزایش شفافیت در آموزش کمک می‌کند.

• رسانه‌های اجتماعی

پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر اتریوم می‌توانند یک جایگزین غیرمتمرکز برای سیستم‌های متمرکز فعلی مانند اینستاگرام و توییتر باشند، که کاربران را قادر می‌سازد کنترل بیشتری بر داده‌ها و حریم خصوصی خود داشته باشند.

• توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)

اتریوم پایه‌گذار اصلی بازار NFT است که امکان ساخت و مبادله دارایی‌های دیجیتالی منحصربه‌فرد مانند آثار هنری و حتی املاک دیجیتالی را فراهم می‌آورد.

انواع حساب‌های شبکه بلاکچین اتریوم 

در شبکه بلاک چین اتریوم، حساب‌های متعددی وجود دارد که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. کاربران این شبکه، باید نسبت به ویژگی‌های هر حساب، آگاهی کاملی داشته باشند تا بتوانند از ظرفیت کامل آن، استفاده کنند.

حساب‌های خودکار (EOA)

حساب‌های خودکار خارجی یا حساب کاربری، توسط افراد کنترل می‌شوند و دارای کلیدهای خصوصی هستند. این حساب‌ها می‌توانند اتریوم را ارسال و دریافت کنند و قراردادهای هوشمند را فعال کنند.

حساب‌های قرارداد (Contract Accounts)

این حساب‌ها توسط کد قراردادهای هوشمند کنترل می‌شوند و قابلیت اجرای توابع و ذخیره‌سازی اطلاعات را دارند. آن‌ها فاقد کلید خصوصی هستند و تنها از طریق تراکنش‌هایی که توسط حساب‌های خارجی فرستاده شده‌اند، فعال می‌شوند.

حساب‌های چند امضایی (Multisignature Accounts)

حساب‌های چند امضایی نوعی از حساب‌های قرارداد هستند که نیاز به تأیید تراکنش توسط چندین طرف قبل از اجرای آن دارند. این امر برای افزایش امنیت تراکنش‌های مهم و کنترل دسترسی به دارایی‌های مشترک استفاده می‌شود.

حساب‌های دائو (DAO Accounts)

حساب‌های دائو (سازمان‌های خودکار مستقل) به حساب‌های قراردادی اشاره دارند که توسط مجموعه‌ای از قوانین کدنویسی شده کنترل می‌شوند و برای اداره یک سازمان به صورت دموکراتیک و خودکار طراحی شده‌اند.

حساب‌های قفل‌شده (Lockbox Accounts)

این اصطلاح به طور معمول برای توصیف حساب‌هایی با مکانیزم‌های امنیتی خاص، مانند قفل زمانی یا شرایط خاص برای دسترسی و انتقال دارایی‌ها استفاده می‌شود. این نوع حساب‌ها معمولاً به صورت قراردادهای هوشمند پیاده‌سازی می‌شوند.

حساب‌های شناور (Floating Accounts)

این اصطلاح به حساب‌هایی اشاره دارد که قابلیت انتقال دارایی‌ها بین شبکه‌ها یا لایه‌ها را دارند.

حساب‌های مشخصاتی (Identity Accounts)

حساب‌های مشخصاتی یا هویتی، به حساب‌هایی اشاره دارند که برای مدیریت هویت دیجیتالی کاربران و تایید اعتبار آن‌ها در تراکنش‌ها و تعاملات بلاک چین استفاده می‌شوند. این نوع حساب‌ها می‌توانند به عنوان بخشی از سیستم‌های تأیید هویت غیرمتمرکز عمل کنند.

گس چیست و با بلاکچین اتریوم چه ارتباطی دارد؟

گس (Gas) در اتریوم نقش حیاتی در فعالیت‌های شبکه دارد و به عنوان واحد اندازه‌گیری هزینه برای میزان محاسباتی که انجام هر عملیات یا تراکنش در بلاک چین اتریوم نیاز دارد، تعریف می‌شود. به بیان ساده‌تر، گس هزینه‌ای است که کاربران برای انجام تراکنش‌ها و اجرای قراردادهای هوشمند در شبکه اتریوم پرداخت می‌کنند. این هزینه‌ها به گره‌هایی که تراکنش‌ها را تایید و به بلاک چین اضافه می‌کنند، پرداخت می‌شود و به عنوان انگیزه‌ای برای آن‌ها عمل می‌کند تا امنیت شبکه را حفظ کنند و شبکه را فعال نگه دارند. 

ارتباط گس با بلاک چین اتریوم از آن جهت حائز اهمیت است که باعث می‌شود استفاده از منابع شبکه به طور کارآمدتری انجام شود. با تعیین هزینه‌ برای اجرای عملیات‌ها، کاربران مجبور می‌شوند تنها تراکنش‌ها یا قراردادهای هوشمند مهم و ضروری را به شبکه ارسال کنند، که این امر از اتلاف منابع جلوگیری می‌کند و به مقیاس‌پذیری شبکه کمک می‌کند.

میزان گس مورد نیاز برای هر تراکنش بر اساس پیچیدگی عملیات و وضعیت شبکه در زمان انجام تراکنش تعیین می‌شود. در دوره‌هایی که ترافیک شبکه بالاست، هزینه‌های گس ممکن است افزایش یابد، زیرا کاربران برای اولویت‌بندی تراکنش‌های خود در مقابل دیگران، رقابت می‌کنند. این مکانیزم همچنین به تنظیم خودکار بازار کمک می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند با اهمیت بالاتر، سریع‌تر پردازش شوند. 

هاپ پروتکل چیست؟

هاپ پروتکل یک راهکار نوآورانه در اکوسیستم بلاک چین اتریوم است که به عنوان یک پل (Bridge) عمل می‌کند تا فعالیت‌های میان زنجیره‌ای و انتقال دارایی‌های دیجیتالی بین لایه‌های مختلف بلاک چین و شبکه‌های مقیاس‌پذیر (Layer 2 Solutions) را تسهیل کند. هدف اصلی این پروتکل، کاهش هزینه‌های تراکنش و بهبود دسترسی کاربران به راهکارهای مقیاس‌پذیر است، بدون اینکه نیاز باشد به طور مستقیم به لایه اول (پروتکل اصلی اتریوم) بازگردند.

با استفاده از هاپ پروتکل، کاربران می‌توانند دارایی‌های دیجیتالی مختلف را به راحتی و به صورت امن بین شبکه‌های انتقال دهند. این قابلیت، به ویژه برای آن دسته از کاربرانی که به دنبال استفاده از مزایای شبکه‌های لایه دوم هستند بدون اینکه با محدودیت‌های زمانی مواجه شوند، بسیار ارزشمند است.

اتریوم نیم سرویس

اتریوم نیم سرویس (ENS)، که در سال 2017 توسط نیک جانسون راه‌اندازی شد، یک سیستم نام‌گذاری توزیع شده بر روی بلاک چین اتریوم است. هدف اصلی اتریوم نیم سرویس، ساده‌سازی تعاملات کاربر با بلاک چین اتریوم است، به طوری که آدرس‌های پیچیده و طولانی بلاک چین را به نام‌های قابل خواندن تبدیل می‌کند. این فرآیند مشابه با کارکرد سیستم نام دامنه (DNS) در اینترنت است، که آدرس‌های IP را به دامنه‌های قابل خواندن تبدیل می‌کند.

ENS نه تنها برای آدرس‌های کیف پول‌های اتریوم بلکه برای موارد دیگری مانند نمایش هش‌ها، شناسنامه تراکنش‌ها و داده‌های ابری نیز به کار می‌رود. این امر استفاده از بلاک چین را برای کاربران عادی ساده‌تر کرده و ارتباط بین کاربران و برنامه‌های کاربردی دیجیتالی را فراهم می‌آورد.

اتریوم، پدیده کریپتوکارنسی

در پایان بحث گسترده و جامع ما در مورد بلاک چین اتریوم، می‌توان گفت که اتریوم نه تنها یک پلتفرم ارز دیجیتال است بلکه به عنوان یک بستر انقلابی در فناوری بلاک چین شناخته می‌شود که امکان توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، اجرای قراردادهای هوشمند و خلق ارزش‌های دیجیتالی نوآورانه را فراهم آورده است. با توانایی‌های بی‌نظیر خود در ارائه راهکارهای مقیاس‌پذیر، اتریوم نقش کلیدی در تسهیل تراکنش‌های مالی، بهبود شفافیت و امنیت و حتی دموکراتیزه کردن سیستم‌های مالی و اداری ایفا کرده است.

توسعه‌های مستمر، مانند ارتقا به اتریوم 2.0 و پیاده‌سازی راهکارهای لایه دوم، نویدبخش بهبودهای چشمگیر در سرعت، کارایی و پایداری اکوسیستم اتریوم هستند. همچنین، اتریوم با ایجاد یک اکوسیستم غنی و پویا، نه تنها فضای ارزهای دیجیتال بلکه بسیاری از صنایع دیگر را نیز تحت تاثیر قرار داده است.